'Ik ben blij dat ik dat werk heb gedaan'
Onze gemeente is een plek waar we omkijken naar elkaar, waar we geloven in solidariteit en waar mensen niet langs de zijlijn blijven staan als anderen hulp nodig hebben. In deze serie artikelen zetten we inwoners in de schijnwerpers die zich met hart en ziel hebben ingezet voor vluchtelingen en anderen die hulp nodig hebben. Of het nu gaat om opvang, taalhulp of simpelweg een warm welkom – hun inzet maakt een wereld van verschil. Zij laten zien hoe we samen een hechte gemeenschap vormen, waarin iedereen telt. Aan het woord komt Flip Visscher uit Genemuiden.
“Het was een bijzondere tijd…”, constateert Flip Visscher als hij nog eens de krantenknipsels en andere herinneringen uit de periode van de ‘asielboot’ bekijkt. De schilder kijkt met veel plezier terug op zijn vrijwilligerswerk op het schip dat maandenlang in Genemuiden lag afgemeerd. “We bouwden een hele goede band met elkaar op”, zegt hij.
Visscher bezocht voor de komst van het schip een informatieavond van de gemeente. Daar zag hij dat sommige mensen ongerust waren. “Zelf dacht ik: ‘dat schip komt er toch, dan kun je er beter wat van proberen te maken’. Toen heb ik me aangemeld als vrijwilliger. Ik ben niet iemand die dan aan de zijlijn blijft staan. Die mentaliteit is me met de paplepel ingegoten: mijn vader was vroeger ook heel actief in de samenleving.”
Veel medewerking
“Verveling voorkomen”, was een belangrijk doel van Visscher. Samen met andere vrijwilligers organiseerde hij van alles. Toen merkte hij dat hij veel medewerking kreeg vanuit de samenleving. “Voor de bingo stelde het bedrijfsleven prijzen beschikbaar, de sjoelvereniging kwam elke week langs, de hengelsportvereniging werkte mee en Genemuidenaren kwamen Nederlandse les geven. En rond de feestdagen bakten we knieperties en oliebollen.”
Waardering
Hij zag dat de tachtig bootbewoners steeds meer geaccepteerd werden. “Natuurlijk waren sommige Genemuidenaren kritisch, maar vaak is dat een kwestie van ‘onbekend maakt onbemind’. Regelmatig nam ik mensen mee aan boord. Die zagen dan dat het er heel anders aan toeging dan ze vooraf dachten. Asielzoekers komen niet uit luxe naar ons land. En wat ik mooi vond: ze zijn met heel weinig tevreden en waarderen alles wat je voor ze doet.”
Autowasactie
Een mooie herinnering is de autowasactie die de bootbewoners zelf organiseerden. “Dat was in de tijd van die zware aardbeving in Turkije en Syrië. Veel vluchtelingen verloren daarbij familieleden of bekenden. Er was veel verdriet aan boord. De mensen wilden iets doen en die autowasdag leverde een mooi bedrag op. Daar waren ze ook echt trots op. Vergeet niet: die mensen willen heel graag aan het werk, maar mogen dat vanwege de wetgeving niet. Nu konden ze toch iets doen.”